غمگین ترین جای خاطره اونجاییه که کم کم احساس کنی...

 چهره اش هم داره یادت میره

وقتی خداحافظی می کنیم چه انرژی عظیمی می خواهد کنترل اولین اشک برای نچکیدن...

خیالت راحت شکسته ها نفرین هم بکنند گیرا نیست

نفرین ته دل می خواهد دل شکسته هم که دیگر سر وته ندارد

زمین خوردم در خیابان تو به من خندیدی و من

تمام حواسم به مردم شهر بود تا عاشق خنده هایت نشوند

چه شوری میزند دلم وقتی در چشم دیگران انقدر شیرین می شوی

مشتی خاک بر میدارم شاید این همان گمشده ی من باشد که خدا یادش رفته خلق کند

ببینمت. . .

گونه هایت خیس اســـت

باز با این رفیق نابابت . . نامش چه بود؟

 هان! باران. . . باز با باران  قدم زدی ؟

هزار بار گفتم باران رفیق خوبی نیست برای تنهایی ها . . .

همدم خوبی نیست برای درد ها . . .

فقط دلتنگی هایت را خیس و خیس و خیس تر میکنــــــد

تو مرا نادیده بگیر  ....

و من بدنم روز به روز کبودتر میشود از بس...

خودم را میزنم به نفهمی

بغضم میگیرد ازتصور روزهایی که...

سهممان از هم یک یادش بخیر ساده باشد