من رشد کردم و بالیدم اما هنوز به پای تو،رهروی دنیای سک.ت نرسیده ام.

تو یکه تاز بودی و هر وادی ای که در آن پا نهادم در تسخیر تو بود.

درد را چشیدم دریغ که دیر فهمیدم تو خود دردی.دردی عمیق و سازنده.دردی شیرین به سان درد تولد.دردی که باید باشد تا حس بودن را تداعی کند.

عشق را تجربه کردم اما نمی دانستم که تو خود عشقی.عشقی به وسعت چشمان تبدار و بارانی ات که هرگز در معرض رؤیت نا محرمی قرار نگرفت.

و من در به در روزهایی هستم که تو بی آنکه با من سخن بگویی از دل گفتی و لا تمام احساسات صادقانه ام نتوانستم حس عمیق لبان دوخته شده از ناملایماتت را بگویم.

"تو را با تمام نخواستن هایت من هنوز چشم در راهم"

آموخته ام که:

با پول می شود خانه خرید،ولی آشیانه نه.می شود رختخواب خرید،ولی خواب نه.می شود ساعت خرید،ولی زمان نه.می شود مقام خرید،ولی احترام نه.می شود کتاب خرید،ولی دانش نه.می شود دارو خرید،ولی سلامتی نه و بلاخره می شود قلب خرید،ولی عشق را نه.

آموخته ام که:

مهم نیست که زندگی تا چه حد از شما انتظار جدی بودن را دارد،همه ی ما احتیاج به دوستی داریم که لحظه ای با او جدی نباشیم.

آموخته ام که:

گاهی تمام چیز هایی که یک نفر می خواهد فقط دستی است برای گرفتن و قلبی است برای فهمیدن.

آموخته ام که:

خداوند همه چیز را در یک روز نیافرید،پس چه چیز باعث شد که من بیندیشم می توانم همه چیز را در یک روز به دست بیاورم.

آموخته ام که:

این عشق است که زخم ها را شفا می دهد نه زمان.

آموخته ام که:

تا زمانی که عاشق نشویم،هیچ کس در نظر ما کامل نیست.